เกิดที่เม็กซิโกซิตีและเติบโตที่เมืองโกมิตัน ทางตอนใต้ของรัฐเชียปัส เธอมีนิสัยเก็บตัว และได้สังเกตเห็นชะตากรรมของมายา เด็กสาวพื้นเมืองที่ทำงานให้กับครอบครัวของเธอ ตามคำบอกเล่าของเธอ เธอเองเธอรู้สึกห่างเหินจากครอบครัวหลังจากหมอดูทำนายว่าไม่เธอก็น้องชายจะตายในไม่ช้าและแม่ของเธอก็กรีดร้องออกมาว่า "อย่าให้เป็นลูกชายฉันนะ!"

โชคชะตาของครอบครัวเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันเมื่อ ลาซาโร การ์เดนัส ประธานาธิบดีของประเทศเม็กซิโกออกกฎหมายปฏิรูปที่ดิน และนโยบายการปลดปล่อยชาวนา ซึ่งทำให้ครอบครัวของเธอต้องสูญเสียที่ดินจำนวนมาก เธอย้ายไปยังเม็กซิโกซิตีตอนอายุสิบห้าปีพร้อมกับพ่อแม่ หนึ่งปีต่อมาพ่อแม่ของเธอเสียชีวิต เธอจึงถูกทิ้งให้ดูแลตัวเอง

แม้ว่าจะยังคงมีนิสัยเก็บตัว เธอได้เข้าร่วมกลุ่มปัญญาชนชาวเม็กซิโกและอเมริกากลาง เธอได้อ่านงานเขียนมากมายและเริ่มเขียนงานของตัวเอง เธอเรียนปรัชญาและวรรณคดีที่ National Autonomous University of Mexico (UNAM) และได้เข้าเป็นอาจารย์ในที่เดียวกัน เธอได้เข้าร่วมสถาบันพื้นเมืองแห่งชาติ (National Indigenous Institute) ได้เขียนบทสำหรับการแสดงหุ่นเชิดในภูมิภาคที่ยากจนเพื่อส่งเสริมการรู้หนังสือ สถาบันดังกล่าวก่อตั้งขึ้นโดยประธานาธิบดี Cárdenas ผู้ยึดครองที่ดินของครอบครัว นอกจากนี้เธอยังเขียนคอลัมน์ประจำสัปดาห์สำหรับหนังสือพิมพ์ Excélsior ด้วย

เธอแต่งงานกับริการ์โด เกร์รา เตฮาดา (Ricardo Guerra Tejada) ศาสตราจารย์วิชาปรัชญาในปีค.ศ. 1958 และให้กำเนิดบุตรชายในปีค.ศ. 2504 ชื่อว่า กาบริเอล เกร์รา กัสเตยาโนส (Gabriel Guerra Castellanos) (ปัจจุบันเป็นนักรัฐศาสตร์) นับเป็นช่วงเวลาสำคัญในชีวิตของเธอ เนื่องจากก่อนหน้านี้เธอต้องทุกข์ทรมานจากภาวะซึมเศร้าหลังจากการแท้งหลายครั้ง [1] อย่างไรก็ตามเธอหย่าขาดจากสามีหลังจากแต่งงานมา 13 ปีเนื่องจากสามีนอกใจ ชีวิตส่วนตัวของเธอส่วนใหญ่หมดไปกับชีวิตคู่ที่ยากลำบากและภาวะซึมเศร้าต่อเนื่อง แต่เธอก็ได้ทุ่มเทพลังและพื้นที่งานส่วนใหญ่ ให้แก่การปกป้องสิทธิสตรี ซึ่งทำให้เธอกลายเป็นสัญลักษณ์ของสตรีนิยมละตินอเมริกา [2] [3]

นอกเหนือจากงานวรรณกรรม เธอยังดำรงตำแหน่งข้าราชการอีกหลายตำแหน่ง หนึ่งในนั้นคือการได้รับแต่งตั้งเป็นเอกอัครราชทูตเม็กซิโกประจำประเทศอิสราเอล ในปีค.ศ. 1971 เพื่อยกย่องการสร้างสรรค์วรรณคดีเม็กซิกันของเธอ

วันที่ 7 สิงหาคม ค.ศ.​ 1974, กัสเตยาโนสเสียชีวิตจากอุบัติเหตุไฟฟ้าลัดวงจร ในเมืองเทลอาวีฟ บางคนเดาว่าอุบัติเหตุเกิดขึ้นในความเป็นจริงคือการฆ่าตัวตาย ยกตัวอย่างเช่นนักเขียนชาวเม็กซิกัน มาร์ธา เซรฺดา (Martha Cerda) เขียนถึงนักข่าว Lucina Kathmann ว่า “ฉันเชื่อว่าเธอฆ่าตัวตาย ถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกเหมือนตายไปแล้วมาระยะหนึ่งแล้วก็เถอะ"[4] อย่างไรก็ตามไม่มีหลักฐานสนับสนุนประเด็นดังกล่าว